ғайып — ар. зат. Өмірде жоқ, қияли, болжамды іс. ар. ир. зат. кітаб. Айып … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
айып-анжы — зат. Айыпқа төленетін зат, төлем … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
айып-қиып — (Гур.: Маңғ., Бақс.; Сем., Абай) айып, кінә. Біреуге орынсыз а й ы пқ и ы п тағудың не керегі бар? (Гур., Маңғ.). Оның ешбір а й ы п қ и ы б ы жоқ (Сем., Абай). «...Оразбайдың бетін айдай қыламыз, айыпты етеміз, сол а й ы п қ и ы б ы м е н… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
қайып етпе — (Шығ.Қаз., Ү Н.) айып етпе … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
қайып — 1 (Тау., Қош.) кем, кемдік. Оның бір көзінің қ а й ы б ы бар екен (Тау., Қош.) 2 (ҚХР) балгер, балшы … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
ат-тон айып — ат шапан айып … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
ат-шапан айып — Кінәні адамға төлеттіретін заттай жазаның бір түрі. Ескі әдет ғұрып бойынша күнәлі адам төлейтін айып … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
дидар ғайып — (Алм., Нар.; Өзб., Ташк.) адам бір бірімен қашан да болса көріседі, жолығысады. Д и д а р ғ а й ы п деген осы, Шырағым, тағы да кездесіп отырмыз (Өзб., Ташк.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
зымғайып — (Ақт., Ойыл; Гур., Бақс.) зымзия, ұшты күйлі. З ы м ғ а й ы п қайда жоғалып кеттің, басқарма іздеп таба алмады ғой! (Ақт., Ойыл). Ол, әйтеуір, осы соңғы кезде з ы м ғ а й ы п жоқ болып кетті (Гур., Бақс.). қ. зымқайым … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
ілміғайып — (Жамб., Мер.) неғайбыл. Басқа ауқат табылары і л м і ғ а й ы п, барасың тақсыр кімге қолың жайып (Жамб., Мер.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі